12/12/19
Start szkoleń „Zaprogramuj Przyszłość”
W listopadzie wystartowały pierwsze szkolenia stacjonarne w projekcie „Zaprogramuj Przyszłość”
Programowanie - sięgajmy po więcej
Powiem wprost – jestem nauczycielką dyplomowaną. Szukam takich szkoleń, które są mi potrzebne do pracy. Nie potrzebuję już na szczęście certyfikatów, dyplomów i zaświadczeń, ważne są dla mnie konkrety – umiejętności, pomysły, narzędzia. Projekt Zaprogramuj Przyszłość wyszedł mi w tym zakresie naprzeciw. Ale nie tylko mi, przecież nie dołączyłam do niego sama. Gdy przyszła informacja o rekrutacji do naszej szkoły, naradziłyśmy się z koleżankami, spisałyśmy wszystkie plusy i minusy. Okazało się, że plusów było więcej, co potwierdziło pierwsze szkolenie z trenerami. A przecież takie dwudniowe szkolenie nie jest łatwe organizacyjnie. Trzeba się wybrać, poświęcić dużo własnego czasu, po szkoleniu zebrać energię do pracy. Ale jeśli podczas takiego dwudniowego wydarzenia ani razu nie musisz patrzeć na zegarek, a pod koniec dnia zastanawiasz się, kiedy minęło kilka godzin, to chyba o czymś to świadczy.
Największym stresem była wizja zajęć z uczestnictwem trenera. Myślałyśmy z koleżankami: “O nie, przyjdzie jakaś kontrola z projektu i będzie patrzeć, jak pracujemy”. Nie kojarzy się to dobrze, więc obawiałyśmy się ogromnie. A co się okazało? Zostałyśmy koleżankami, razem analizowałyśmy prowadzone zajęcia, mogłyśmy się dzielić pomysłami. Byłyśmy zachwycone.
Tak samo dzieci w mojej klasie. Do dzisiaj uwielbiają zajęcia z wykorzystaniem robotów. Zakochały się w wielkiej macie do kodowania, w kubeczkach. Wszystko zrobiło na nich ogromne wrażenie, bo mogli tego dotknąć, doświadczać namacalnie, z pełnym, również fizycznym zaangażowaniem. A w tym wieku to bardzo ważne. Pamiętam lekcję, gdy po raz pierwszy wyciągnęłam robota – Dasha. Dzieci patrzyły na niego oniemiałe, po czym nagle jeden uczeń wykrzyknął, że to nie jest robot! Jak to nie jest, przecież że robot, starałam się wytłumaczyć, a on szedł w zaparte, że co najwyżej jest to kuleczkowóz. Prawdziwy robot ma odpowiedniki rąk, nóg oraz głowy, porusza się sztywno, mechanicznie, jest metalową bryłą. To pokazało mi, że dzieci mają już utrwalony pewien obraz robota, zatem przed pracą z Dashem musimy wyjaśnić sobie to pojęcie. Powołałam się na regularnie wyświetlane w telewizji reklamy robotów kuchennych czy sprzątających. Ustaliliśmy, że robot to coś więcej niż określony kształt. Ta prosta sytuacja stała się zaczątkiem ważnej lekcji! Zupełnie spontanicznej.
Zaskakujące jest też to, jak dużo niezwiązanych bezpośrednio z programowaniem treści udało mi się wprowadzić dzięki zabawom i ćwiczeniom chociażby na macie. Moje dzieci mogą bawić się na niej ciągle, tworzą dla siebie dyktanda graficzne, wymyślają niestworzone projekty. Muszę też powiedzieć o osiach symetrii. To jest niesamowite, jak dzieci świetnie je zrozumiały. Tak abstrakcyjne jednak pojęcie udało się im doskonale opanować dzięki ćwiczeniom właśnie na macie.
Moja historia zmierza do czegoś więcej. Zauważyłam, że nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej boją się edukacji informatycznej, często uważają, że to informatycy powinni prowadzić zajęcia informatyczne w klasach I-III SP. A ja uważam, że to niesłuszna droga. My też jesteśmy w stanie przygotować fantastyczne zajęcia, a na marginesie dodam, że nigdy nie byłam wielką miłośniczką matematyki. Programowanie z dziećmi nie jest skomplikowane, zwłaszcza jeśli pomyślimy o nim jako o nauce myślenia. Mówię w takich sytuacjach, że przecież my już wiele takich rzeczy robimy z dzieciakami na co dzień. To są proste ćwiczenia, zabawy. Jeśli pominiemy wielkie słowa, a sięgniemy po fajne pomysły, ćwiczenia, okaże się, że to całe programowanie jest świetne. Realizujemy wiele prostych aktywności, bez drogiego i skomplikowanego sprzętu, dzieci są zachwycone. Gdyby spytać kogoś z boku, nie powiedziałby, że w naszych działaniach jest jakaś informatyka. Jest za to wiedza, dobra zabawa i umiejętności, które nasze dzieci wykorzystają w przyszłości. Dlatego przełamujmy mity, realizujmy swoje pasje, potraktujmy tablety, maty, roboty jako narzędzia do realizacji czegoś więcej. I nie bójmy się po to “więcej” sięgać.
Uczestniczka projektu - Grażyna Bartel z SP nr 3 im. Tadeuszka Kościuszki w Siemianowicach Śląskich
Bądź na bieżąco
AKTUALNOŚCI
13/01/20
Zapraszamy na kolejne szkolenia
Przed nami kolejne szkolenia dla nauczycieli w projekcie Zaprogramuj Przyszłość
11/02/20
Baner na stronę szkoły
Twoja szkoła bierze udział w "Zaprogramuj Przyszłość"? Wrzuć baner na stronę!