12/12/19
Start szkoleń „Zaprogramuj Przyszłość”
W listopadzie wystartowały pierwsze szkolenia stacjonarne w projekcie „Zaprogramuj Przyszłość”
Przygoda, kodowanie i płyty CD
Do projektu dołączyłam we wrześniu 2020, chociaż nauką programowania w szkole interesowałam się już wcześniej. Zawsze mnie to fascynowało, więc próbowałam - wprowadzałam na lekcjach gry typu Run Marco, przynosiłam z domu Scottie Go, którym wcześniej bawił się mój syn. A kiedy rozpoczęła się rekrutacja do Zaprogramuj Przyszłość... nie mogłam dołączyć ze względu na terminy szkoleń. Żałowałam, ale co zrobić! Pozostało mi tylko wypytywanie koleżanek o szczegóły, a potem samodzielne próby i testowanie nowych ćwiczeń. Mimo początkowego rozczarowania w końcu i mi się udało - na początku roku szkolnego mogłam dołączyć oficjalnie do projektu.
Uczestniczyłam w szkoleniach w trybie zdalnym. Dzięki temu, że już wcześniej śledziłam działania koleżanek, łatwiej było mi zacząć wprowadzać matę czy kubeczki. Natomiast największym zaskoczeniem było to, że masa poznanych aktywności nie ograniczała się do kodowania. Mata to narzędzie, które można wprowadzić dosłownie na każdym przedmiocie. Fantastycznie pokazuje to nasza szkolna zerówka, która dosłownie oszalała na punkcie maty. Tak, oni bawią się na macie ciągle, każda lekcja to mata i wcale im się to nie ludzi. Kodują na dużej macie, rysują maty, układają je z małych karteczek, każdy pretekst jest dobry. Dzień Dinozaura? Bardzo proszę. Dzień Robota? Oczywiście. Ale też kodowanie na zalaminowanych matach w wersji mini z wykorzystaniem plasteliny... Kreatywność moich koleżanek i ich uczennic oraz uczniów nie zna granic.
Podczas moich zajęć było podobnie. Poznawanie kierunków, obrotów, zakodowywanie i odkodowywanie informacji. Budowaliśmy wieże z kubeczków według przeróżnych kryteriów i pomysłów, a wszystko – to trzeba zaznaczyć - w atmosferze świetnej zabawy, współpracy, pozytywnej komunikacji. Na niektórych lekcjach panował chaos, było naprawdę głośno! Ale to było dobre, przecież za tym szły emocje, wymiana wrażeń i pomysłów dzieci. Przypominam sobie też sytuację odwrotną. Mam ucznia, który ma problem z koncentracją. Z jednych zajęć, podczas których kodowaliśmy trasy dla robotów, został mi filmik. Chłopiec siedzi na podłodze, przed nim widać drogę ułożoną z pomarańczowych kafelków. Robot musi pokonać ją całą, co oznacza, że trzeba było zaplanować długości poszczególnych odcinków i obroty. Robot rusza, uczeń w skupieniu i ciszy obserwuje podróż. Dopiero gdy Dash dociera do mety, uczeń podrywa się z ekscytacją, podnosi do góry zaciśnięte dłonie, jest taki szczęśliwy, że mu się udało.
Przypominam sobie też wprowadzanie Scratcha. Na początku myślałam, że “przecież ja im to będę pokazywać przez miesiąc”! Teraz się z tego śmieję. Jaki miesiąc! Dzieciaki odnalazły się w Sratchu migiem! Za radą Krzysztofa Jaworskiego zrobiłam offlinowe wprowadzenie - wydrukowałam bloczki ze Scratcha, to je na początku układaliśmy i realizowaliśmy poszczególne skrypty. A potem usiedliśmy do tabletów. Pozwoliłam uczennicom i uczniom wymyślać projekty samodzielnie, a dopiero później zaczęłam im sugerować, co jeszcze można zrobić. Ale nie dawałam konkretnych instrukcji. Mówiłam raczej “A gdyby ten duszek zrobił...”, resztę dzieci wymyślały same. To w końcu ich projekty, ich pomysły. To co powstawało, przechodziło moje najśmielsze oczekiwania. Zaczęłam włączać Scratcha na innych lekcjach. W ten sposób powstały niezwykłe projekty dotyczące życia na Grenlandii (przy okazji omawiania lektury “Anaruk z Grenlandii”), czy przygód „Dzieci z Bullerbyn”. Jaka to była satysfakcja! Potem powstawały gry, scenki, całe animowane historie oparte na fantastycznych scenariuszach. Prace gromadzimy na naszym Padlecie (https://padlet.com/agatakow/u64j6t5cj8p5w2mm). To praktyka, którą szczególnie polecam. Pokazuje ona nauczycielowi, ale także dzieciom, ile miały pomysłów i jak fantastycznie się rozwijają.
Na koniec chciałabym polecić zabawę, która świetnie sprawdza się podczas różnych zajęć, również zastępstw w innych klasach:
Zabawa z kodowania z wykorzystaniem starych płyt kompaktowych
Zabawę można wprowadzać już w grupie dzieci pięcioletnich. Uczy podstawowych komend i kierunków, pokazuje też, w jaki sposób można wykorzystać nieużywane już płyty CD.
Przygotowanie:
Układamy na podłodze płyty srebrną częścią do góry tak, aby powstała plansza w kształcie kwadratu lub prostokąta, podobna do kratownicy, gdzie jedna płyta to jedno pole.
Przebieg:
- Uczniowie siadają wokół planszy. Nauczyciel, w zależności od wersji wybiera osobę (lub kilka osób), które będą się poruszały po planszy.
a) Wersja najprostsza: dziecko stojące na planszy ma trafić z punktu A do punktu B.
b)Wersja trudniejsza: Dwoje dzieci stojących po przeciwnej stronie planszy ma się ze sobą spotkać. - Można dodawać utrudnienia na planszy, na przykład oznaczyć pola, na których dziecko nie może stanąć lub ustawić dzieci na planszy tak, aby na początku prowadzący musieli go obrócić komendami “skręć w prawo/w lewo”.
- Uczniowie siedzący wokół planszy kolejno podają komendę (jeśli na planszy stoją dwie osoby, uczeń musi powiedzieć, kto ma wykonać komendę).
- Dzieci podczas zabawy pilnują siebie nawzajem, co dobrze działa na ich koncentrację. Czasem - jeśli grupa już dobrze zna zabawę - wprowadzam modyfikację. Umawiam się, że niektóre dzieci będą tzw „przeszkadzaczami”, którzy celowo będą prowadzili uczestników-pionki w innych kierunkach lub obracali je.
Uczestniczka - Agata Kowalczyk, nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej w SP nr 68 w Szczecinie
Bądź na bieżąco
AKTUALNOŚCI
13/01/20
Zapraszamy na kolejne szkolenia
Przed nami kolejne szkolenia dla nauczycieli w projekcie Zaprogramuj Przyszłość
11/02/20
Baner na stronę szkoły
Twoja szkoła bierze udział w "Zaprogramuj Przyszłość"? Wrzuć baner na stronę!